Puslu, zifiri karanlık bir gece gibi çökmüştü tarih üstüne Anadolu’mun.

Asırladır süren bir hırs ile Orta Asya’dan gelip yurt ettiğimiz, vatan kıldığımız bu topraklardan gidin demek için bütün dünya toplanmış gelmişti.

Dört kıtada nal izleri bırakan ama ilimden irfandan kopmuş, dini öğretilerin gölgesinden çıkamadığı ve değişen dünyaya ayak uyduramadığı için dağılan Osmanlı’dan kalan son kara parçası da karanlık bir gece gibi çaresizlik içinde kıvranıyordu.

O çok istedikleri İstanbul’a gelip oturmuş ahkam kesiyorlardı.

Taht çaresiz, iradesiz ve şaşkındı.

Geceyi güne çevirip, ezilmiş bir halkı inim inlerken aydınlığa kavuşturacak güçlü bir ışık lazımdı.

Diğer yanda cephe cephe koşmuş adını komutanlık tarihine altın harflerle yazdırmış sarı saçlı mavi gözlü bir adam vardı ki, o da Anadolu gibi acılı sancılı ve düşünceli idi.

O hürriyete,özgürlüğe,vatana,barışa,bilime ve halkına aşık bir adamdı. Hal bu olunca, yürek de deli olunca. Yakışır mıydı Mustafa Kemal’e oturup bu talihsiz ve hazin tabloyu izlemek.

O biliyordu ki İstanbul’da eli ayağı bağlı bir şey yapılacak durum yoktu. O yüzden içindeki vatan aşkını da alıp halkına yürüyüp,  ellerinden tutup kaldırıp, omuz omuza bir destan yazmak gerekiyordu.

Destan yazmak için kut almış bir lider olmak gerek derlerdi. Eski Türk tarihinde. O kut almış bir liderdi bu çok netti.

Detaylar çok mühim değil. Bir gece bir vapur ayrılır İstanbul’dan. Sanki vakit şafak vakti gibi karanlıktan aydınlığa ayrılan bir vapurun hürriyete giden yolculuğu başlamıştı.

GÜNEŞ HEP DOĞUDAN DOĞARMIŞ AMA 19 MAYIS SABAHI SAMSUN’DAN DOĞMUŞTU.

Hoş gelişlerin olsun Paşam. Ne güzel ettin de geldin.

Umutsuz ve karanlık bir gecede kıvranıyordu seni bekliyordu halkın. Çok sevilen bir şiiri ezberler, çok güzel bir türküyü beraber söyler gibi sesimizi sesine katmak için seni bekliyorduk.

HOŞ GELDİN KARANLIĞIMIZA IŞIK.HOŞ GELDİN HÜRRİYET ATEŞİNİN MEŞALESİ.

Uzun ve yorucu yıllar, eğitimsiz halk. Yok yok içinde. Silah yok, ordu yok, para yok, yok yoka karışmış umut yok. Ama sen vardın PAŞAM.

Her gittiğin yer sanki ölmüşte yeniden dirilir gibi kalkıp ayaklanıyor, peşine takılıyordu. Ardında bir halkı topyekün ancak sen toplardın topladın da.

Kocatepe’den, Afyon’a, Sakarya’dan, Dumlupınar’a ve oradan İzmir’in dağlarında çiçekler açtırana kadar deli bir tay gibi aktın.

Elinden tutup kaldırdığın milletin seninle hürriyet şerbetini içmenin onurunu yaşıyordu artık.

Artık yeni bir bayrağı, yeni bir lideri, yeni bir adı olan TÜRKİYE CUMHURİYETİ DEVLETİ’ nin ATAM dediği lider sendin.

Yıllarca çabaladın. Güzel bir ülke, ciddi bir sanayi, fabrikalar kurdun. Okul dedin, sanat dedin,bilim dedin ve nihayetinde bir ülke küllerinden nasıl yeniden inşa edilir gösterdin.

Kurmakla kalmadın kalkındırıp güçlendirdin.

Şahsi meselem dediğin geride gözlü yaşlı kalan Hatay’ımızı da anavatana kattın.

Sana ne çok şey borçluyuz bilsen Paşam.

O gece iyi ki o vapura binip bize Samsun’dan güneş gibi doğdun.

Senden sonrası yine hüzün oldu be Paşam. Türk tarihi boyunca görülmemiş oyunlar başladı.

Düşünebiliyor musun Paşam bize seni unutturmaya çalıştılar. Arkadan konuşan mirasyediler bütün miraslarını tek tek yedi.

Hedef gösterdiğin yoldan çıkıp yine alçak ve karanlık bir yola sürüklemeye çalıştılar bizi. Hala da çalışıyorlar.

Lakin bilesin ki bu topraklarda doğan her çocuk sana aşık doğuyor. Seni bizden alamadılar alamayacaklar.

Sen hep gönlümüzde o Samsun’dan doğan güneş gibi parlayacaksın. Nafile çabalara, hainliklere alıştık Paşam. Ne zaman zora düşsek sana sarılıp aydınlığa çıkmayı yaşam biçimi yaptık. Onlara sadece acıyarak gülümsüyoruz.

Bugün bize hürriyet aşkı ile geldiğin gün. Bugün güneşin doğudan değil Samsun’dan doğduğu gün.

Doğum günün kutlu olsun hiç batmayacak ufkumuzun güneşi.

Kutlu olsun senin halkın olma gururunu yaşadığımız gün.

Selam olsun sana her sabah güneşe bakıp gülümseyerek selamladığımız adam.

Selam olsun sana ülkemin güneşi.

Yeniden gel Samsun’dan demiyorum çünkü sen hiç gitmedin. Hep varsın hep var olacaksın…

SELAM SANA DÜNYANIN ETRAFINDA DÖNDĞÜ TEK GÜNEŞ…

Musa Göçer/19 MAYIS 2024